EnguLizyoN
New member
Mason Branstrator her zaman bir sporcuydu, ancak üç yıl önce, henüz 17 yaşındayken aktif yaşam tarzı sonsuza dek değişti.
“Sıradan bir gün yokuş aşağı kayak yapmaya gidiyordum, ancak bu sefer çok farklıydı,” diyor memleketi Minnesota'daki yamaçları sık sık ziyaret eden deneyimli bir kayakçı olan Mason, Haberler'e. “Atlayıştan indiğim anda 'Biraz hızlı gidiyorum' diye düşündüğümü hatırlıyorum. Ve her şey kararmadan önce hatırladığım son şey buydu.”
Mason, alt vücut fonksiyonlarını etkileyen T-12 omurunu kırdı. Belden aşağısı felç oldu. Tutkulu bir koşucu, futbolcu ve kayakçı olarak, bir daha asla yürüyemeyeceği gerçeğini aklından çıkaramıyordu.
“Yoğun bakımda, birden fazla doktor odama geldi ve 'Mason, bir daha yürüyemeyebilirsin' dedi. Ve 17 yaşında birinin gözünde ve zihninde, neler olup bittiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bu yıkıcıydı,” dedi.
Duluth'taki yoğun bakım ünitesinde dokuz gün geçirdi ve ardından Mason'ın felç rehabilitasyonu için en iyi hastanelerden biri olduğunu söylediği Colorado'daki Craig Hastanesi'ne hava yoluyla kaldırıldı ve burada yaklaşık dört ay rehabilitasyonda kaldı. Daha fazla tedavi almak için düzenli olarak Craig'e döndü ve evde düzenli fizik tedavi seansları yaptı, atabildiği adım sayısını kademeli olarak artırdı ve kaslarını geliştirdi.
Mason, ailesinin onu iyiliğe odaklanacak şekilde yetiştirdiğini ve Craig'de daha iyimser biri haline geldiğini söylüyor.
Mason, tekerlekli sandalye kullanmayan anne ve babasıyla tekerlekli sandalyede pickleball oynuyor.
Mason Branstrator
“Rehabilitasyonda ilk kez tekerlekli sandalyeye bindiğimde kendimi çok özgür hissettim,” dedi. “Bu gerçekten zor durumda, size özgürlük ve bağımsızlık veriliyor. Ve tekerlekli sandalyem için her zaman çok minnettarım. Ve insanlar tekerlekli sandalyeye bakıp, 'Bu berbat. Tekerlekli sandalye kullanmakla sınırlı olmak korkunç.' diyorlar. Ama bu tekerlekli sandalye beni sınırlamıyor. Aslında benim özgürlüğüm.”
Mason, rehabilitasyondan sonra Minnesota'daki evine döndü ve burada mezuniyet balosu kralı oldu. Ve liseden mezun olduktan sonra, Colorado'ya geri dönmeye karar verdi ve Craig Hastanesi'nin yakınındaki Denver Üniversitesi'ne kaydoldu – artık bir hasta olarak değil, bir akıl hocası olarak ziyaret ettiği bir yer.
Yine de tekerlekli sandalyede olmanın kolay olmadığını ve Denver Üniversitesi'nde onu ziyaret ettiğimiz sırada bize gösterdiği arabasına binmek gibi insanların hafife aldığı çoğu şeyi yapmasının daha uzun sürdüğünü söyledi. Mason tekerlekli sandalyesinden çıkmalı, tekerlekli sandalyesini arka koltukta tutmak için donatılmış minivanına karşı kendini dengelemeli ve sandalyeyi kendi kendine kaldırmalıdır.
Daha sonra direksiyonun yanındaki joystick'i kullanarak ön koltuğa geçiyor ve fren ve gaz pedallarına basmak yerine direksiyonu kullanıyor.
Yataktan çıkmak için bir yürüteç kullanıyor ve sandalyesinden kalkıp günde birkaç dakika dik durabilmek için kayışlarla bağladığı dikey bir tahta kullanıyor. Binaların içine ve dışına tekerlekli sandalye rampaları bulmak, merdivenleri ve yürüyen merdivenleri manevra etmek, korkuluklara tutunarak sandalyesinde geriye doğru inmek için ekstra zaman harcıyor. Ve birkaç kez, asansör olmadığında babası onu sırtında merdivenlerden yukarı taşıdı.
Tüm bu zorluklar onun spor yapmasını, hayatını yaşamasını engelleyemiyor, her ne kadar şurada burada birkaç adım atabilse de.
“Kazadan yaklaşık bir buçuk yıl sonra, yürümenin benim için çok işlevsel bir şey olmayacağını fark ettiğim noktaya gelmiştim ve tekerlekli sandalye dünyasının sunabileceği her şeye bakma zamanı gelmişti. Ve bana adaptif sporlar yapmam ve bunları denemem için teklif veren tüm bu insanlar vardı ama ben bunu erteliyordum. Ve sonunda sadece hayatı yaşamanın zamanının geldiğini fark ettim.”
Mason, geçen ay memleketi Minnesota'nın Duluth kentinde düzenlenen Büyükanne Maratonu'nda yarıştı.
Mason Branstrator
Mason, “evet” demeye başladığında dünyasının değiştiğini söyledi. Tekerlekli sandalyesinde egzersiz yapıyor ve sandalyesinde adaptif tenis ve basketbol oynuyor. Üst vücudunu kullanarak yüzüyor ve bir kayağa bağlıyken Kaliforniya, Santa Cruz'da dalgalarda sörf yapıyor.
Ve Haberler onunla Denver Üniversitesi'nde tanıştığında, bir maraton için antrenman yapıyordu ve tekerlekli sandalye yarışına katılıyordu. Üniversite, Mason'ın elleriyle çalıştırdığı sabit bisikletini spin sınıfında tutmasına izin verdi. Ayrıca, antrenman yapmak için üniversitenin yakınındaki patikalarda sürdüğü elle çalıştırılan bir bisikleti de var.
Geçtiğimiz ay, Minnesota, Duluth'ta yaklaşık 50 yıldır düzenlenen yıllık bir yarış olan Grandma's Marathon'da yarışmak üzere memleketine döndü. 2:03:52 dakikada bitirdi.
Mason, geçirdiği kazadan sonra başkalarına yardım etmenin bir yolunu buldu.
“17 yaşındayken, babamla bir balık tutma gezisinden eve dönerken, ona insanlara yardım etme hayalim olduğunu ama oraya nasıl varacağım hakkında hiçbir fikrim olmadığını söylediğimi hatırlıyorum” dedi. “Bunu söyledikten iki gün sonra, yoğun bakımda uyandım ve doktorlar bana felçli olduğumu söylediler.”
Fiziksel engelli diğer insanlarla bağlantı kurmak için yolculuğunu Instagram'da paylaşmaya başladı ve şu anda yaklaşık 270.000 takipçisi var. “Ve sonra, gelişmeye devam etti ve daha fazla insan hikayemi fark etti – felçli olmayan insanlar ilham almaya başladı. Ve ben bunu yapmayı çok sevdim,” dedi.
Mason, yatağa nasıl girip çıktığı, havuza nasıl atladığı veya tekneden nasıl indiği gibi kendisi için sıradan olan şeyleri paylaştığını, ancak bu sıradan aktiviteleri paylaşmanın sayısız insana nasıl ilham verebileceğini gördüğünü söyledi.
“İnsanların bana ulaşıp 'Bir şey yapmak için senin yöntemini kullandım ve bu hayatımı gerçekten değiştirdi, dünyayla etkileşimimi değiştirdi ve bu yeni normale dair algımı değiştirdi' dediği birkaç an oldu,” dedi. “İnsanlara yardım etme hayalimin gerçekleştiğini fark ettiğim ve şu anda bunu yaşadığım birçok an oldu.”
Daha
Caitlin O'Kane
Caitlin O'Kane, Haberler sosyal medya ekibinde içerik ve prodüksiyon kıdemli yöneticisi olarak çalışan New York City'li bir gazetecidir. Çeşitli konularda yazıyor ve Haberler'in iyi haberlere odaklanan yayın programı “The Uplift”i üretiyor.
“Sıradan bir gün yokuş aşağı kayak yapmaya gidiyordum, ancak bu sefer çok farklıydı,” diyor memleketi Minnesota'daki yamaçları sık sık ziyaret eden deneyimli bir kayakçı olan Mason, Haberler'e. “Atlayıştan indiğim anda 'Biraz hızlı gidiyorum' diye düşündüğümü hatırlıyorum. Ve her şey kararmadan önce hatırladığım son şey buydu.”
Mason, alt vücut fonksiyonlarını etkileyen T-12 omurunu kırdı. Belden aşağısı felç oldu. Tutkulu bir koşucu, futbolcu ve kayakçı olarak, bir daha asla yürüyemeyeceği gerçeğini aklından çıkaramıyordu.
“Yoğun bakımda, birden fazla doktor odama geldi ve 'Mason, bir daha yürüyemeyebilirsin' dedi. Ve 17 yaşında birinin gözünde ve zihninde, neler olup bittiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bu yıkıcıydı,” dedi.
Duluth'taki yoğun bakım ünitesinde dokuz gün geçirdi ve ardından Mason'ın felç rehabilitasyonu için en iyi hastanelerden biri olduğunu söylediği Colorado'daki Craig Hastanesi'ne hava yoluyla kaldırıldı ve burada yaklaşık dört ay rehabilitasyonda kaldı. Daha fazla tedavi almak için düzenli olarak Craig'e döndü ve evde düzenli fizik tedavi seansları yaptı, atabildiği adım sayısını kademeli olarak artırdı ve kaslarını geliştirdi.
Mason, ailesinin onu iyiliğe odaklanacak şekilde yetiştirdiğini ve Craig'de daha iyimser biri haline geldiğini söylüyor.
Mason, tekerlekli sandalye kullanmayan anne ve babasıyla tekerlekli sandalyede pickleball oynuyor.
Mason Branstrator
“Rehabilitasyonda ilk kez tekerlekli sandalyeye bindiğimde kendimi çok özgür hissettim,” dedi. “Bu gerçekten zor durumda, size özgürlük ve bağımsızlık veriliyor. Ve tekerlekli sandalyem için her zaman çok minnettarım. Ve insanlar tekerlekli sandalyeye bakıp, 'Bu berbat. Tekerlekli sandalye kullanmakla sınırlı olmak korkunç.' diyorlar. Ama bu tekerlekli sandalye beni sınırlamıyor. Aslında benim özgürlüğüm.”
Mason, rehabilitasyondan sonra Minnesota'daki evine döndü ve burada mezuniyet balosu kralı oldu. Ve liseden mezun olduktan sonra, Colorado'ya geri dönmeye karar verdi ve Craig Hastanesi'nin yakınındaki Denver Üniversitesi'ne kaydoldu – artık bir hasta olarak değil, bir akıl hocası olarak ziyaret ettiği bir yer.
Yine de tekerlekli sandalyede olmanın kolay olmadığını ve Denver Üniversitesi'nde onu ziyaret ettiğimiz sırada bize gösterdiği arabasına binmek gibi insanların hafife aldığı çoğu şeyi yapmasının daha uzun sürdüğünü söyledi. Mason tekerlekli sandalyesinden çıkmalı, tekerlekli sandalyesini arka koltukta tutmak için donatılmış minivanına karşı kendini dengelemeli ve sandalyeyi kendi kendine kaldırmalıdır.
Daha sonra direksiyonun yanındaki joystick'i kullanarak ön koltuğa geçiyor ve fren ve gaz pedallarına basmak yerine direksiyonu kullanıyor.
Yataktan çıkmak için bir yürüteç kullanıyor ve sandalyesinden kalkıp günde birkaç dakika dik durabilmek için kayışlarla bağladığı dikey bir tahta kullanıyor. Binaların içine ve dışına tekerlekli sandalye rampaları bulmak, merdivenleri ve yürüyen merdivenleri manevra etmek, korkuluklara tutunarak sandalyesinde geriye doğru inmek için ekstra zaman harcıyor. Ve birkaç kez, asansör olmadığında babası onu sırtında merdivenlerden yukarı taşıdı.
Tüm bu zorluklar onun spor yapmasını, hayatını yaşamasını engelleyemiyor, her ne kadar şurada burada birkaç adım atabilse de.
“Kazadan yaklaşık bir buçuk yıl sonra, yürümenin benim için çok işlevsel bir şey olmayacağını fark ettiğim noktaya gelmiştim ve tekerlekli sandalye dünyasının sunabileceği her şeye bakma zamanı gelmişti. Ve bana adaptif sporlar yapmam ve bunları denemem için teklif veren tüm bu insanlar vardı ama ben bunu erteliyordum. Ve sonunda sadece hayatı yaşamanın zamanının geldiğini fark ettim.”
Mason, geçen ay memleketi Minnesota'nın Duluth kentinde düzenlenen Büyükanne Maratonu'nda yarıştı.
Mason Branstrator
Mason, “evet” demeye başladığında dünyasının değiştiğini söyledi. Tekerlekli sandalyesinde egzersiz yapıyor ve sandalyesinde adaptif tenis ve basketbol oynuyor. Üst vücudunu kullanarak yüzüyor ve bir kayağa bağlıyken Kaliforniya, Santa Cruz'da dalgalarda sörf yapıyor.
Ve Haberler onunla Denver Üniversitesi'nde tanıştığında, bir maraton için antrenman yapıyordu ve tekerlekli sandalye yarışına katılıyordu. Üniversite, Mason'ın elleriyle çalıştırdığı sabit bisikletini spin sınıfında tutmasına izin verdi. Ayrıca, antrenman yapmak için üniversitenin yakınındaki patikalarda sürdüğü elle çalıştırılan bir bisikleti de var.
Geçtiğimiz ay, Minnesota, Duluth'ta yaklaşık 50 yıldır düzenlenen yıllık bir yarış olan Grandma's Marathon'da yarışmak üzere memleketine döndü. 2:03:52 dakikada bitirdi.
Mason, geçirdiği kazadan sonra başkalarına yardım etmenin bir yolunu buldu.
“17 yaşındayken, babamla bir balık tutma gezisinden eve dönerken, ona insanlara yardım etme hayalim olduğunu ama oraya nasıl varacağım hakkında hiçbir fikrim olmadığını söylediğimi hatırlıyorum” dedi. “Bunu söyledikten iki gün sonra, yoğun bakımda uyandım ve doktorlar bana felçli olduğumu söylediler.”
Fiziksel engelli diğer insanlarla bağlantı kurmak için yolculuğunu Instagram'da paylaşmaya başladı ve şu anda yaklaşık 270.000 takipçisi var. “Ve sonra, gelişmeye devam etti ve daha fazla insan hikayemi fark etti – felçli olmayan insanlar ilham almaya başladı. Ve ben bunu yapmayı çok sevdim,” dedi.
Mason, yatağa nasıl girip çıktığı, havuza nasıl atladığı veya tekneden nasıl indiği gibi kendisi için sıradan olan şeyleri paylaştığını, ancak bu sıradan aktiviteleri paylaşmanın sayısız insana nasıl ilham verebileceğini gördüğünü söyledi.
“İnsanların bana ulaşıp 'Bir şey yapmak için senin yöntemini kullandım ve bu hayatımı gerçekten değiştirdi, dünyayla etkileşimimi değiştirdi ve bu yeni normale dair algımı değiştirdi' dediği birkaç an oldu,” dedi. “İnsanlara yardım etme hayalimin gerçekleştiğini fark ettiğim ve şu anda bunu yaşadığım birçok an oldu.”
Daha
Caitlin O'Kane
Caitlin O'Kane, Haberler sosyal medya ekibinde içerik ve prodüksiyon kıdemli yöneticisi olarak çalışan New York City'li bir gazetecidir. Çeşitli konularda yazıyor ve Haberler'in iyi haberlere odaklanan yayın programı “The Uplift”i üretiyor.