– Luis Caputo “kültürel savaş” kavramlarını yeniden gündeme getirdi ve bazı iş sektörlerinin fiyatları düşürmesi beklentilerde sorun mu var?
– Enflasyon günün sonunda her zaman parasal bir olgudur. Ancak maaş ihtiyatlılığının aşırı abartılması ve döviz kurunun aylık %2 çıpası, Hükümetin maaşlara ve döviz kurlarına da saygı duyduğu, dolayısıyla beklentilerin etkili olduğu anlamına geliyor. Hükümetin hâlâ sahip olmadığı şey istikrar ve enflasyonla mücadele programıdır. Enflasyonun dört ayda düşürülmesini talep etmiyorum ama önümüzdeki dört yıl için ilk günden itibaren bir yol haritası yoktu. Bu, Alsogaray'ın altmışlardaki ortodoks programına benziyor: enflasyon düşene kadar her gün çorba. Ve iyi çalışan programlar bunlar değildi.
-Peki enflasyon neden düşüyor?
– 20. kattayken ve 40. kattayken aşağı iniyor gibi görünüyor ama soru zemin kata inmek. Düşüyor çünkü 'parasal kuraklık' denilen şey var, bugün ülkede para miktarı dört ay öncesinin yarısı kadar. Üstelik durgunluk kasıtlı bir sıvılaşmayla işini yapıyor. Ama aylık enflasyonun yüzde 25,5'ten yüzde 9,9'a düşeceği bir program değil. Hiperenflasyona gidebileceğimizi hiç düşünmedik.
– Hükümet ön ödemeli ilaç şirketlerinin ücretlerini dört ayda yüzde 150 artırarak düzenlemeye çalışıyor ancak enerji fiyatları bir ayda yüzde 400'e çıktı. Ne düşünüyorsun?
– Çelişkiler var. DNU'nun sağlık da dahil olmak üzere fiyatların tamamen serbest olmasından bahsetmesi ve özgürlük geldiğinde Hükümetin geri adım atması. Javier Milei'nin göreli fiyatlarda yaşadığı gerileme göz önüne alındığında, düzeltme sırasındaki başarılı istikrar planlarının alışılmışın dışında imalara sahip olması, maaşlara daha iyi uyum sağlaması ve tüketici savunma politikalarını uygulaması gerektiğini her zaman düşündük. Ancak piyasa özgürlüğü duyuruları saatte 300 kilometre hızla ilerledi ve Rekabet Savunması karting'e gitti.
– Maaşlarla ilgili ne yapılmalı?
– Bir istikrar programını başlatmadan önce onları gelir politikasıyla aynı seviyeye getirin. Milei'nin son 4 yılda aldığı toplam enflasyon %1.400 ise ve resmi olmayan maaş %730 artarsa, ortalama emeklilik %880, ikramiyeli asgari ücret %1.200, elektrik ve gaz %460, kolektifler %600, benzin %800 artarsa , sağlık sigortası %1000, en alttakilerin genel fiyat ayarlamasından önce pozisyonlarını yukarı kaydırmaları gerekiyor. Aksi halde insanların işi çok zor.
-Sizce hangi önlemler eksik?
– Bu hükümet çok az siyasi destekle doğdu ve kazandı. Yani 600 maddelik bir kanun, zorunluluk ve aciliyet kararnamesi çıkarmak hataydı. Bir karmaşaya girdiler. Bir istikrar planı, ilk gün bir şoktan, bir dizi reformdan ve kuralsızlaştırmadan oluşur ve ardından bir gün bir gecede enflasyonu büyük ölçüde düşürecek bir program gelir.
– Enflasyonun ayarlamayla yükseltilip düşürülmesi mümkün mü?
– Arjantin 2011'den bu yana minimum büyüme göstermedi. GSYİH bir yıl %2 düştü, ertesi yıl %2 arttı, salgınla çöktü, toparlandık ve şimdi yeniden çöktü, 2009 krizi ile 2001 arasında bir seviyede. Yüzde 7 düşüp yüzde 7 toparlanırsa büyümeden bahsedemeyiz. Ekonomik büyüme daha sonra ve en iyi senaryoda bu hükümetin ikinci döneminde, 2026'da başlayacak. Gelecek yıl seçimlerle birlikte yeniden canlanma bekliyoruz.
– Bonuslardaki iyileşme ve aktivitenin çöküşü iki farklı filmi gösteriyor gibi görünüyor, neden?
– Piyasadaki yükseliş gerçek; 2.000 puanın üzerinde ülke riski taşıyan on dördüncü yeraltından geldi. Ve ekonominin şiddetli sıvılaştırılması ve şeytanlaştırılması nedeniyle reel sektör çöktü. Döviz açığındaki azalmanın daha az gerçek olduğuna inanıyorum çünkü rezerv satın alımı, ithalat ödemelerinin önceki yönetime göre daha sert bir şekilde ertelenmesiyle körüklendi ve “karışım” doları açığın azaltılmasına yardımcı oldu. Bütün bunlara rağmen borsadan çıkma kaygısını ne görüyorum ne de anlıyorum.
– Sizce tuzağı kaldırmak için ne yapmak gerekir?
– On adımın tamamlanması gerekiyor: mali dengenin korunması, aylık enflasyonun tek haneli düzeyde tutulması, tasarruf sahipleri için bir ücret oranı, tahvillerin piyasaya borç yerleştirilmesiyle uyumlu bir spread, resmi dolardaki gecikmelerin önlenmesi, döviz açığının azaltılması Karışımdan yardım almak, yeni ithalatlar için ödemeleri serbest bırakmak, MEP ve CCL dolarındaki çapraz düzenlemeleri ortadan kaldırmak, pozitif net rezervlere sahip olmak ve PAIS vergisini ortadan kaldırmak. Hisse senetlerinin kaldırılmasına yönelik yol haritası 15 milyar dolar dilenmekten ibaret olamaz.
– Hükümet 15.000 milyon ABD doları almak için flört etti ve şimdi daha temkinli görünüyor, neden?
– Bundan paçayı kurtarmış olmalılar. Hisse senetlerini açmak için sadece ne kadar rezervim olduğuna ve ne kadarını sıvılaştırdığıma bakmanıza gerek yok, aynı zamanda IMF, kuruluşlar, tahvil sahipleri, Bopreal sahipleri, Çin takası ve Paris ile dış sektörden kaynaklanan yükümlülüklerim de var. Kulüp. Fon'daki net bakiye bu yıl sıfır ve Martín Guzmán tarafından yeniden finanse edilen tahviller ödenebilir, ancak paraya, yeniden finansmana veya rezervlerle ödemeye ihtiyaç duyduğum Çin takası ve çok taraflı şirketler arasında 10.000 milyon ABD Doları var.
– Yeni formülle emekli maaşları düzenlemeye devam edecek mi?
– Sorun, 2000'li yıllarda emeklilerin finansman olmadan şirketleşmesiyle başladı ve Mauricio Macri'nin Tarihi Onarımı ile devam etti. Aynı pastayla daha fazla emekli eklediniz. Tüm formüller patlamasını engellemeye çalıştı ve yüksek enflasyon senaryolarında varlıklar son yıllarda reel olarak neredeyse %40 oranında sıvılaştırıldı. Hükümetin istediği formül, 2024'teki düşüşe bir zemin koymak ve 2025'te harcamalarda bir patlamanın önlenmesi. Çünkü enflasyon daha düşük olursa emekliliğin ağırlığı artacak.
– Hükümet resmi doları hızlandırmanın “aptalca” olduğunu söylüyor, siz ne düşünüyorsunuz?
-Döviz borçlarının patlaması zaman alır ama sonunda kötü sonuçlanır. Şimdi uçurumun kenarındayız, resmi bir gecikme yok, bu yüzden Aralık ayında dolardaki sıçramayı enflasyon yedi. Döviz kurunun artması korkusunun maaşlardan kaynaklandığı ve enflasyonun yeniden yükseleceği korkusunu başta konuştuk. Ancak burada başarılı, düşük tek haneli enflasyonla bile sabit bir döviz kuru olamaz, bu geçerli olmaz. Arjantin tarihsel olarak bu hataları zaten yaptı.
– Aylık %2'lik sabit faiz oranını değiştirme korkusuyla düşük enflasyonu feda etmeye değer mi?
-Hükümetin 10 Aralık'ta başlattığı programın bir istikrar planı değil, son yıllarda biriken tüm çarpıklıkların bir ürünü olan göreli fiyatlara uyum sağlanması olduğunu söylemesi gerekirdi. Ayrıca, bir gün bir istikrar programı başlayana kadar yanlış hizalanmış fiyatların geri kalanına eşlik etmekle ilgili olduğu için sabitlenmemiş olsa bile sürünen sabitten korkmak için hiçbir neden olmadığını açıklamalı veya iletmeliydi.
– Enflasyon günün sonunda her zaman parasal bir olgudur. Ancak maaş ihtiyatlılığının aşırı abartılması ve döviz kurunun aylık %2 çıpası, Hükümetin maaşlara ve döviz kurlarına da saygı duyduğu, dolayısıyla beklentilerin etkili olduğu anlamına geliyor. Hükümetin hâlâ sahip olmadığı şey istikrar ve enflasyonla mücadele programıdır. Enflasyonun dört ayda düşürülmesini talep etmiyorum ama önümüzdeki dört yıl için ilk günden itibaren bir yol haritası yoktu. Bu, Alsogaray'ın altmışlardaki ortodoks programına benziyor: enflasyon düşene kadar her gün çorba. Ve iyi çalışan programlar bunlar değildi.
-Peki enflasyon neden düşüyor?
– 20. kattayken ve 40. kattayken aşağı iniyor gibi görünüyor ama soru zemin kata inmek. Düşüyor çünkü 'parasal kuraklık' denilen şey var, bugün ülkede para miktarı dört ay öncesinin yarısı kadar. Üstelik durgunluk kasıtlı bir sıvılaşmayla işini yapıyor. Ama aylık enflasyonun yüzde 25,5'ten yüzde 9,9'a düşeceği bir program değil. Hiperenflasyona gidebileceğimizi hiç düşünmedik.
– Hükümet ön ödemeli ilaç şirketlerinin ücretlerini dört ayda yüzde 150 artırarak düzenlemeye çalışıyor ancak enerji fiyatları bir ayda yüzde 400'e çıktı. Ne düşünüyorsun?
– Çelişkiler var. DNU'nun sağlık da dahil olmak üzere fiyatların tamamen serbest olmasından bahsetmesi ve özgürlük geldiğinde Hükümetin geri adım atması. Javier Milei'nin göreli fiyatlarda yaşadığı gerileme göz önüne alındığında, düzeltme sırasındaki başarılı istikrar planlarının alışılmışın dışında imalara sahip olması, maaşlara daha iyi uyum sağlaması ve tüketici savunma politikalarını uygulaması gerektiğini her zaman düşündük. Ancak piyasa özgürlüğü duyuruları saatte 300 kilometre hızla ilerledi ve Rekabet Savunması karting'e gitti.
– Maaşlarla ilgili ne yapılmalı?
– Bir istikrar programını başlatmadan önce onları gelir politikasıyla aynı seviyeye getirin. Milei'nin son 4 yılda aldığı toplam enflasyon %1.400 ise ve resmi olmayan maaş %730 artarsa, ortalama emeklilik %880, ikramiyeli asgari ücret %1.200, elektrik ve gaz %460, kolektifler %600, benzin %800 artarsa , sağlık sigortası %1000, en alttakilerin genel fiyat ayarlamasından önce pozisyonlarını yukarı kaydırmaları gerekiyor. Aksi halde insanların işi çok zor.
-Sizce hangi önlemler eksik?
– Bu hükümet çok az siyasi destekle doğdu ve kazandı. Yani 600 maddelik bir kanun, zorunluluk ve aciliyet kararnamesi çıkarmak hataydı. Bir karmaşaya girdiler. Bir istikrar planı, ilk gün bir şoktan, bir dizi reformdan ve kuralsızlaştırmadan oluşur ve ardından bir gün bir gecede enflasyonu büyük ölçüde düşürecek bir program gelir.
– Enflasyonun ayarlamayla yükseltilip düşürülmesi mümkün mü?
– Arjantin 2011'den bu yana minimum büyüme göstermedi. GSYİH bir yıl %2 düştü, ertesi yıl %2 arttı, salgınla çöktü, toparlandık ve şimdi yeniden çöktü, 2009 krizi ile 2001 arasında bir seviyede. Yüzde 7 düşüp yüzde 7 toparlanırsa büyümeden bahsedemeyiz. Ekonomik büyüme daha sonra ve en iyi senaryoda bu hükümetin ikinci döneminde, 2026'da başlayacak. Gelecek yıl seçimlerle birlikte yeniden canlanma bekliyoruz.
– Bonuslardaki iyileşme ve aktivitenin çöküşü iki farklı filmi gösteriyor gibi görünüyor, neden?
– Piyasadaki yükseliş gerçek; 2.000 puanın üzerinde ülke riski taşıyan on dördüncü yeraltından geldi. Ve ekonominin şiddetli sıvılaştırılması ve şeytanlaştırılması nedeniyle reel sektör çöktü. Döviz açığındaki azalmanın daha az gerçek olduğuna inanıyorum çünkü rezerv satın alımı, ithalat ödemelerinin önceki yönetime göre daha sert bir şekilde ertelenmesiyle körüklendi ve “karışım” doları açığın azaltılmasına yardımcı oldu. Bütün bunlara rağmen borsadan çıkma kaygısını ne görüyorum ne de anlıyorum.
– Sizce tuzağı kaldırmak için ne yapmak gerekir?
– On adımın tamamlanması gerekiyor: mali dengenin korunması, aylık enflasyonun tek haneli düzeyde tutulması, tasarruf sahipleri için bir ücret oranı, tahvillerin piyasaya borç yerleştirilmesiyle uyumlu bir spread, resmi dolardaki gecikmelerin önlenmesi, döviz açığının azaltılması Karışımdan yardım almak, yeni ithalatlar için ödemeleri serbest bırakmak, MEP ve CCL dolarındaki çapraz düzenlemeleri ortadan kaldırmak, pozitif net rezervlere sahip olmak ve PAIS vergisini ortadan kaldırmak. Hisse senetlerinin kaldırılmasına yönelik yol haritası 15 milyar dolar dilenmekten ibaret olamaz.
– Hükümet 15.000 milyon ABD doları almak için flört etti ve şimdi daha temkinli görünüyor, neden?
– Bundan paçayı kurtarmış olmalılar. Hisse senetlerini açmak için sadece ne kadar rezervim olduğuna ve ne kadarını sıvılaştırdığıma bakmanıza gerek yok, aynı zamanda IMF, kuruluşlar, tahvil sahipleri, Bopreal sahipleri, Çin takası ve Paris ile dış sektörden kaynaklanan yükümlülüklerim de var. Kulüp. Fon'daki net bakiye bu yıl sıfır ve Martín Guzmán tarafından yeniden finanse edilen tahviller ödenebilir, ancak paraya, yeniden finansmana veya rezervlerle ödemeye ihtiyaç duyduğum Çin takası ve çok taraflı şirketler arasında 10.000 milyon ABD Doları var.
– Yeni formülle emekli maaşları düzenlemeye devam edecek mi?
– Sorun, 2000'li yıllarda emeklilerin finansman olmadan şirketleşmesiyle başladı ve Mauricio Macri'nin Tarihi Onarımı ile devam etti. Aynı pastayla daha fazla emekli eklediniz. Tüm formüller patlamasını engellemeye çalıştı ve yüksek enflasyon senaryolarında varlıklar son yıllarda reel olarak neredeyse %40 oranında sıvılaştırıldı. Hükümetin istediği formül, 2024'teki düşüşe bir zemin koymak ve 2025'te harcamalarda bir patlamanın önlenmesi. Çünkü enflasyon daha düşük olursa emekliliğin ağırlığı artacak.
– Hükümet resmi doları hızlandırmanın “aptalca” olduğunu söylüyor, siz ne düşünüyorsunuz?
-Döviz borçlarının patlaması zaman alır ama sonunda kötü sonuçlanır. Şimdi uçurumun kenarındayız, resmi bir gecikme yok, bu yüzden Aralık ayında dolardaki sıçramayı enflasyon yedi. Döviz kurunun artması korkusunun maaşlardan kaynaklandığı ve enflasyonun yeniden yükseleceği korkusunu başta konuştuk. Ancak burada başarılı, düşük tek haneli enflasyonla bile sabit bir döviz kuru olamaz, bu geçerli olmaz. Arjantin tarihsel olarak bu hataları zaten yaptı.
– Aylık %2'lik sabit faiz oranını değiştirme korkusuyla düşük enflasyonu feda etmeye değer mi?
-Hükümetin 10 Aralık'ta başlattığı programın bir istikrar planı değil, son yıllarda biriken tüm çarpıklıkların bir ürünü olan göreli fiyatlara uyum sağlanması olduğunu söylemesi gerekirdi. Ayrıca, bir gün bir istikrar programı başlayana kadar yanlış hizalanmış fiyatların geri kalanına eşlik etmekle ilgili olduğu için sabitlenmemiş olsa bile sürünen sabitten korkmak için hiçbir neden olmadığını açıklamalı veya iletmeliydi.