Herkes Başkan Javier Milei'nin geleneksel Palermo Rural pistindeki konuşmasını şu klasik sloganla bitirmesini bekliyordu: “Yaşasın özgürlük, kahretsin!” Sürpriz şuydu: Savaş narasını iki kez tekrarladıktan sonra sesini yükselterek “Yaşasın kırlar, kahretsin!” diye bağırdı.
Bunu zaten bilen kırsalcı bir tribün önünde hiç kimseye bir pandomim ya da demagojik bir eylem gibi gelmedi. Hareketli duyurular beklememeliyim. Hiç yoktu ancak başkanlık konuşmasının temposu, seksen yıllık tarım karşıtı politikalara ilişkin güçlü düşünceleri ve tanımları için onay işaretleri üretiyordu. ulusal düşüş.
Milei, Arjantin Kırsal Derneği başkanı Nicolás Pino'nun kendisine şu soruyu sormasının ardından konuştu: sıkı ama aynı zamanda hassas bir şekilde, sektörün tüm endişeleri. Göreve geldiğinden bu yana kaydedilen ilerlemeyi ilk kez fark etti: kuralsızlaştırmada ilerleme, ciddi ticari kısıtlamaların kaldırılması, bazı ürünlerdeki (örneğin süt ürünleri) ihracat vergilerinin kaldırılması. Ve bu ona ekonomik denklemde her iyileşme olduğunda kırsal kesimin tepkisini hatırlattı. Ayrıca son 22 yılda ihracat haklarının yeniden uygulamaya konmasından bu yana tarımın zarar gördüğünü de hatırlattı. 200.000 milyon dolarlık bir emme.
Ama aynı zamanda, konuşmasının belki de en yüksek ve en şakacı noktasında – kendi birliklerinin önünde yaptığı ve talepkar bir şekilde – gözlerinin içine bakarak ona şunları söyledi: “Sahada sabırlı olmayı biliyoruz” Bu da dolaylı olarak kampanya vaatlerini çağrıştırıyordu: ihracat vergilerinin sona ermesi ve dolarizasyon.
Bazıları, stopajların ve döviz açığının kalıcı olarak sona erdirilmesi yönünde bir teklif bekliyordu. Böylece top başkanın tepkisine kaldı. Milei, 19. yüzyılın ortalarında ülke Alberdian'ın özgürlük fikirleri etrafında örgütlendiğinde neler olduğuna dair vizyonu hatırlattı. Ve diğer kalkınma modellerinin başarısızlığının yanı sıra toplumda beceriksizce tarım karşıtı bir söylemin inşasını körüklediğinin altını çizerek bu uygulamanın terk edilmesini reddetti.
Herkesin “la Rural”a gitmek için neden toplandığını anlamakta güçlük çeken tribünlerden yüksek alkışBelki de Buenos Aires şehrinde yılın en büyük etkinliği, çünkü herkes sahayı ve yapımcıyı iyi, değerli ve gerekli bir şey olarak heyecanlandırıyor. Bu, tüm toplumun ekonomik sağlığına geri dönen gıda ve döviz üretiyor.
Kırsal kesimde yaşayanların hissettiği şey, dün toplumdaki rollerinin doğrulandığıydı. Artık 4×4'lerin tadını çıkaranlar, “spekülasyon” yapmak için paralarını nakde çevirmeyen Avusturyalı loden oligarkları, cimriler değil. Bu yüzden Dün hisselerin kesin bitiş tarihinin açıklanmaması o kadar da önemli değildi, ne de stopajları azaltma planı. Çoğu kişi, makroekonomik iyileşmeye rağmen hala dar bir yolda yürüdüklerini anlıyor ve hükümetin bu konuda emin olduğu izlenimini veriyor. Milei her iki konuda da kampanya kararlılığını sürdürüyor.
Son çığlığın değeri budur: Yaşasın kırsal kesim, kahretsin!
Bunu zaten bilen kırsalcı bir tribün önünde hiç kimseye bir pandomim ya da demagojik bir eylem gibi gelmedi. Hareketli duyurular beklememeliyim. Hiç yoktu ancak başkanlık konuşmasının temposu, seksen yıllık tarım karşıtı politikalara ilişkin güçlü düşünceleri ve tanımları için onay işaretleri üretiyordu. ulusal düşüş.
Milei, Arjantin Kırsal Derneği başkanı Nicolás Pino'nun kendisine şu soruyu sormasının ardından konuştu: sıkı ama aynı zamanda hassas bir şekilde, sektörün tüm endişeleri. Göreve geldiğinden bu yana kaydedilen ilerlemeyi ilk kez fark etti: kuralsızlaştırmada ilerleme, ciddi ticari kısıtlamaların kaldırılması, bazı ürünlerdeki (örneğin süt ürünleri) ihracat vergilerinin kaldırılması. Ve bu ona ekonomik denklemde her iyileşme olduğunda kırsal kesimin tepkisini hatırlattı. Ayrıca son 22 yılda ihracat haklarının yeniden uygulamaya konmasından bu yana tarımın zarar gördüğünü de hatırlattı. 200.000 milyon dolarlık bir emme.
Ama aynı zamanda, konuşmasının belki de en yüksek ve en şakacı noktasında – kendi birliklerinin önünde yaptığı ve talepkar bir şekilde – gözlerinin içine bakarak ona şunları söyledi: “Sahada sabırlı olmayı biliyoruz” Bu da dolaylı olarak kampanya vaatlerini çağrıştırıyordu: ihracat vergilerinin sona ermesi ve dolarizasyon.
Bazıları, stopajların ve döviz açığının kalıcı olarak sona erdirilmesi yönünde bir teklif bekliyordu. Böylece top başkanın tepkisine kaldı. Milei, 19. yüzyılın ortalarında ülke Alberdian'ın özgürlük fikirleri etrafında örgütlendiğinde neler olduğuna dair vizyonu hatırlattı. Ve diğer kalkınma modellerinin başarısızlığının yanı sıra toplumda beceriksizce tarım karşıtı bir söylemin inşasını körüklediğinin altını çizerek bu uygulamanın terk edilmesini reddetti.
Herkesin “la Rural”a gitmek için neden toplandığını anlamakta güçlük çeken tribünlerden yüksek alkışBelki de Buenos Aires şehrinde yılın en büyük etkinliği, çünkü herkes sahayı ve yapımcıyı iyi, değerli ve gerekli bir şey olarak heyecanlandırıyor. Bu, tüm toplumun ekonomik sağlığına geri dönen gıda ve döviz üretiyor.
Kırsal kesimde yaşayanların hissettiği şey, dün toplumdaki rollerinin doğrulandığıydı. Artık 4×4'lerin tadını çıkaranlar, “spekülasyon” yapmak için paralarını nakde çevirmeyen Avusturyalı loden oligarkları, cimriler değil. Bu yüzden Dün hisselerin kesin bitiş tarihinin açıklanmaması o kadar da önemli değildi, ne de stopajları azaltma planı. Çoğu kişi, makroekonomik iyileşmeye rağmen hala dar bir yolda yürüdüklerini anlıyor ve hükümetin bu konuda emin olduğu izlenimini veriyor. Milei her iki konuda da kampanya kararlılığını sürdürüyor.
Son çığlığın değeri budur: Yaşasın kırsal kesim, kahretsin!