-Javier Milei hükümetinin ilk yılındaki sonuçların beklenenden daha iyi olması bir yana, yönetimi nasıl değerlendiriyorsunuz?
-En iyi ölçü, Hükümetin ne kadar manevra alanı varsaydığını ve bugün ne kadar manevra alanına sahip olduğunu görmektir. Açıkça özgürlük dereceleri ve politik güç kazandı. Bugün Başkan, enflasyonun düşmesi, doların kontrol altına alınması, döviz açığının çok keskin bir şekilde düşmesi ve ülke riskinin de artması, faaliyetlerin ve maaşların toparlanması gibi ekonomik başarılarla ve görüldüğü üzere sosyal çatışmaların azalmasıyla sahneye çıkıyor. 9 Temmuz'da. Milei hükümeti ekonomik konularda başarılı bir ilk yıl geçirdi ve bu herkes tarafından görülebilir.
-Bu sonuçları hangi faktör veya faktörler açıklıyor?
-Ekonomiyi politik olandan ayıramazsınız ancak hükümetin asıl eylemi mali görev olmuştur. Javier Milei faiz dışı harcamalarda GSYİH'nın neredeyse 5 puanı kadar bir ayarlama yaptı. Bir yıl önce bana bunun Hükümetin ana mızrak ucu olacağını söyleselerdi, çoğumuz onun havada uçacağını düşünüyorduk ama bu olmadı. Asıl sürpriz de buydu, ya da Başkan'ın jargonunu kullanırsak, 'görmediğim şey': ortodoks bir uyum programı için bu kadar çok sosyal desteğe sahip olmak…
“Sonuçlardaki başarıların ötesinde, Hükümet bir yıl önce göreve geldiğine göre manevra alanı kazandı”
-Sen bu anlamda bir maymunsun.
-[Risas] Bu anlamda salağım.
-Hükümet bu yıl çok sayıda babun olduğunu söylüyor
-İnsan hata yaptığı için görmediğim şeyleri tanımaktan utanmıyorum. İşimi temellere dayalı ve dürüst bir şekilde yapıyorum.
-Anlaşılması en zor şey Milei'nin bir ayarlamayı sürdürme kararı mıydı?
-Milei'nin siyasi kararı ortadaydı. Belki de en çok şüphe duyulan şey, Richard Mallon ve Juan Sourrouille'in elli yıl önce Çatışmalı Bir Toplumda Ekonomik Politika adlı kitaplarında yazdıkları gibi, çatışmalı bir topluma sahip bir ülkede olmamız nedeniyle toplumsal tepkinin ne olacağıydı. Ben, Pablo Gerchunoff'la birlikte, maddi arzuların yüksek olduğu ve bu ayarlamalara yanıt olarak yaşam koşullarından vazgeçmeye karşı hoşgörünün düşük olduğu bir toplumda bir eylem merkezi olarak Arjantin'deki dağıtım çatışması hakkında yazdım. Bütün bunlardan bakıldığında 2024 tarihi bir yenilik oldu.
-Milei tarihi bir yenilik mi?
-Milei'nin ayarlanması tarihi bir yeniliktir.
-Enflasyon neden beklenenin ve beklenenin altında kaldı?
-Biz 2024 yılında enflasyonun 2023 yılına göre daha yüksek olacağını bekliyorduk, neden tam tersi oldu? Dört nedenden dolayı. Söylediğim gibi, düzenlemeye toplumsal tepki çok az, çünkü Hükümet enflasyonu gizleyerek döviz kurunun rekabet gücünü korumak için çok az şey yaptı, çünkü kayıtlı sektörün gelire katılımının bugünkünden daha düşük olduğu göz önüne alındığında ekonomi daha az enflasyonist atalete sahip. 80'li veya 90'lı yıllardaki gibi geçmiş istikrar deneyimleri ve 2023'te iş marjlarının o kadar yüksek olması nedeniyle maliyetlerdeki artışı her şeyi fiyatlara aktarmadan absorbe ettiler.
-Neden döviz kuru politikasının enflasyonu gizlediğini söylüyorsunuz?
-Çeşitli nedenlerden dolayı döviz kuru düşük. Ancak özetlemek gerekirse, son 50 yılda döviz kurunun bu kadar gerilediği yalnızca iki an yaşandı: Brezilya'nın 1999'da reali devalüe ettiği konvertibilite döneminin sonu ve Alfredo Martínez de Hoz'un Tablita'sı.
“Vaca Muerta dolarları küçük bir şey değil ama bu tür bir alışverişi ve bu üretkenliği sürdürmek için yeterli değil”
-O dönemlerin hiçbirinde mali denge yoktu, bugün farklı değil mi?
-Burada önemli olan Arjantin ekonomisinin ne talep edeceği ve ne üreteceğidir. Reel döviz kuru düşükse, Arjantin üretimi yabancı üretime göre daha pahalıdır; bu da tüketicinin yurt dışında üretilen ve yerel olarak daha ucuz olan mal ve hizmetleri satın almasının daha iyi olacağı anlamına gelir. Arjantinli üreticinin de üretmesi değil ithal etmesi uygun olacaktır. Bütün bunlar, uluslararası ticarette açık veren bir ekonomiye gideceğimiz ve açığın devam etmesi için daha fazla ihracata veya finansmana ihtiyaç duyulacağı anlamına geliyor. Ancak zaman içinde sürdürülebilir bir finansman olması gerekiyor. Bugün bana göre enerji ve madencilik sarhoşluğu var. Dolar üretiminin bu iki geniş yolunun oynayacağı rolü küçümsemek istemiyorum, ancak rakamlara baktığınızda Arjantin ekonomisinin pahalı olmasına izin verecek bir sermaye akışının olacağı henüz kesin değil. Bu üretkenlik düzeyiyle dolar cinsinden ve zaman içinde sürdürülebilir.
-Enerji sarhoşluğu nedir? Ölü İnek mi?
-Hükümetin teşvik ettiği ve finans piyasalarının yakından takip ettiği beklenti sarhoşluğu. Şirketlerin ve uzmanların rakamları birbirine çok benziyor; 2030 yılına kadar iyimser bir senaryoyla enerji ihracatının yaklaşık 30.000 milyon ABD doları, biraz daha iyimser bir senaryoyla ise madencilikte 20.000 milyon ABD doları olacağını söylüyorlar. Toplamda yılda 50.000 milyon ABD Doları tutarında enerji ve madencilik ihracatı, kişi başına 1.000 ABD Doları ihracat olacak ve ülkenin kişi başına 2.000 ABD Doları olan ihracattan 3.000 ABD Dolarına çıkmasını sağlayacaktır.
-Küçük bir şey değil ama yeterli değil. Diğer ülkelere bakarsanız, Avustralya kişi başına enerji ve madencilik alanında 7.000 ABD Doları, Kanada 4.000 ABD Doları ve Şili yalnızca madencilikte 3.000 ABD Doları ihracat yapmaktadır. Ancak Arjantin, 7.000 milyon ABD Doları tutarında negatif rezerve sahip, bir noktada ödemek zorunda kalacağı 20.000 milyon ABD Doları tutarında birikmiş özel sektör ticari borcu ve yaklaşık 8.000 milyon ABD Doları tutarında ödenmemiş temettü borcu bulunan bir yeraltından başlıyor. Peki döviz rekabetine gitmek istiyorsanız IMF ne diyor? Peru veya Uruguay, GSYİH'nın %20 ila %30'u oranında rezerve sahiptir; bu, Arjantin'in 60.000 milyon ABD Doları ila 180.000 milyon ABD Doları arasında rezerve ihtiyaç duyacağı anlamına gelir. Üstelik ekonomi büyüdüğünde ve stok kalmadığında ne olacağını hesaba katmadan: 2017'de aileler bugünün fiyatlarıyla turizm ve tasarruf için 40 milyar dolar talep etti. Bu yüzden bu sefer farklı olduğu gerçeğiyle sarhoş olmamalıyız: Böyle ucuz dolar sürdürülebilir değil.
-Peki çözüm nedir? Değer kaybı mı?
-Arjantin'in bu dolarları ve aynı zamanda sermaye girişini yaratmak için cari işlemler hesabında yıllarca fazlaya ihtiyacı olacak. Bütün bunlar daha yüksek bir dolar gerektiriyor.
-Fakat Hükümet bunu istemiyor ve enflasyonu daha da düşürmek için emekleme oranını %2'den %1'e çıkararak amortisman oranını düşüreceğini duyurdu.
-Hükümet sorunu inkar etmekle kalmıyor, aynı zamanda sorunu daha da ağırlaştırma yolunda görünüyor. Ocak veya Şubat aylarında yüzde 2'lik taramadan aylık yüzde 1'e geçme kararı döviz kurunda ek bir gecikme yaratacaktır. Er ya da geç bir sorun olacak. Bakalım IMF ne diyecek?
-Doların yükselmesi aylık enflasyon oranının ne kadar artması anlamına gelir?
-Ne tür bir düzeltme yapıldığına ve ne yapmak istediğinize bağlıdır. Bilmiyorum. Ama elbette fiyatlara transfer geçen seneki gibi olmayacak çünkü daha normal, rekabetçi bir şekilde işleyen, ticari açıklığın daha fazla olduğu ve fiyatlara transferin daha zor olacağı bir ekonomideyiz.
-Bu hafta yoksulluğun bir önceki hükümetin altında bu yıl sona ereceği öğrenildi. Ama dolar yükselirse yükselir, bu konuda da düşüş olur.
-Bu stratejinin taşıdığı risk budur.
-Hangisi: Daha yüksek bir dolara gitmek için Hükümet mi yoksa sizin mi?
-Hükümetinki. Söylediğim şey, daha yüksek bir döviz kuruyla yoksulluğun azaltılmasının Hükümetin istediğinden daha yavaş olacağı, ancak stratejinin daha az risk taşıyacağıdır çünkü söylemek istediğim şu ki, şu anda bunu finanse edebilecek bir sermaye akışı göremiyorum. Arjantin'de dolar mevcut seviyelerde kalıyor ve ekonomi önümüzdeki beş yıl boyunca %3 veya %4 oranında sürdürülebilir bir şekilde büyüyor. Öte yandan, yüksek döviz kurunun istihdamda büyüme yarattığına dair kanıtlar da var. Kısa ve orta vadeli etkileri ayırt etme meselesidir.
-Fakat finansal mutluluk var ve var. Ülke riski yılı 2019 başındaki seviyelerde tamamlıyor.
-Nedenini merak ediyorum. Piyasalar, etrafta pek çok başka soru dolaşırken çok iyimser bir senaryo görüyor. Eğer Cristina Kirchner piyasaların guguk kuşuysa, Kirchnerizmin bittiğine zaten emin misiniz?
-Arjantin ekonomisinin göç edebileceği en iyi parasal rejim ne olabilir?
-İdeal olan Şili veya Peru gibi yönetilen dalgalı döviz kuruna doğru ilerlemek olacaktır. Ancak bunun için, daha fazla dış sağlamlığa, daha fazla dolara sahip bir merkez bankasına ve döviz kurunun daha az değerlenmesine sahip olmak için enflasyonu daha yavaş düşürmek belki daha iyi olurdu.
-Gelecek yıl IMF ile yapılacak anlaşmadan neler beklenebilir?
-IMF ile yapılan anlaşmanın bir gerginlik noktası var. Tarihte ilk kez mali düzenlemenin boyutu sorun teşkil etmiyor. Hükümet kendisine, kendisinden istenenden çok daha yüksek bir bütçe açığı düzeltme hedefi dayattı. Çatışmanın tek kaynağı parasal değişim planı olacaktır. Fon, Hükümete para vermeye hazır ancak bu paranın hedefi zaten düzeltildiği için mali açığı kapatmak değil, rezervleri iyileştirmek olacağı için IMF, Hükümetten stokları daha esnek hale getirmesini isteyecek. ve dolara daha fazla özgürlük verin. Fon için bir miktar döviz kuru dalgalanması olması gerekiyor.
46 stabilizasyon planı ve Milei'nin neye benzediği üzerine bir çalışma
Martín Rapetti, Gabriel Palazzo ve Joaquín Waldman ile birlikte, 1970-2020 yılları arasında 18 Latin Amerika ülkesinde üç kategoriye ayrılan 46 istikrar planının yer aldığı bir veri tabanı geliştiren bir çalışmanın yazarıdır: başarısızlıklar, geçici başarılar ve kalıcı başarılar. Kitabın başlığı “İstikrar planları: Latin Amerika'dan kanıtlar”.
-Geçmişin kanıtlarına göre, istikrar programlarında genellikle ne yanlış gidiyor?
-Kur gecikmeden enflasyonun düşeceği bir plan yok. Döviz kuru her zaman diğer fiyatların gerisinde kalır ve dolayısıyla çıpa tanımı yapılır. Başlangıçta bile istikrarı sağlayamayan programlar var ve başlangıçta başarılı olan ve bir süre sonra tersine dönen programlar var çünkü istikrarın ilk anında meydana gelen gecikmeyi düzeltmeye başlamamız gerekiyor. Bu düzeltme ne zaman yapılır? başlamak? ? Dolar hesabı başarısız olmaya başladığında.
-Çoğu zaman politikacılar ilk düşük enflasyon verilerini aldıklarında ödevlerini yapmayı bırakırlar ve belki de bu bir hatadır çünkü devam etmek için bir başlangıç noktasıdır…
-Bu çok sık oluyor ve Plan Austral ekonomi ekibinin bir üyesi bana bunu söyledi. [N.E.: el programa de estabilización lanzado en junio de 1985 durante el gobierno de Raúl Alfonsín]. Düzenli kamu hesaplarıyla başlayan ülkelerin istikrar kazanma şansı daha yüksektir çünkü dış borç ya da parasal sorun yaratmak için ihraç yapmak zorunda olmadıkları için döviz piyasasının dengesi daha garantilidir ve döviz piyasasına ihraç konusunda baskı yapmamaktadırlar. Çok düşük bir döviz kuruyla başlarsanız, daha da geride kalırsınız ve er ya da geç düzeltilmesi gereken gülünç derecede düşük bir dolar elde edersiniz. Bana göre ikincisi mevcut sorundur.
-Başarının anahtarı nedir?
-Arjantin bu ucuz döviz kuruna ancak büyük bir verimlilik reformu varsa sahip olabilir ve bu da zaman alır. Üç yıl içinde hisse senedi olmadan döviz kurunun değer kazanmaya devam ettiğini ve reel olarak %10 veya %15 daha düşük olduğunu görseydim çok şaşırırdım.
-İstikrar hakkında çok fazla, istikrarsızlaştırma hakkında ise daha az konuşuluyor. Arjantin 2000'lerdeki istikrarsızlaşmanın neredeyse benzersiz bir örneği değil mi?
-2005'te durup Latin Amerika'nın büyük bir kısmına bakarsanız, rezervleri olan, düşük enflasyonlu ve değişken döviz kurlu ülkeleri görürsünüz. O dönemde bölge iki gruba ayrılmıştı: Biri iyi makroekonomik uygulamaları benimseyen, diğeri benimsemeyen. Brezilya, Şili, Kolombiya ve Uruguay birinci oldu. Arjantin, Ekvador ve Venezuela sonuncuydu.
Bir proje: Pablo Gerchunoff ile yazdığım kitabı bitirin
Bir rüya: Arjantin'i geliştiren bir hükümetin parçası olun
Bir hatıra: İki çocuğumun doğuşu
Bir lider: Diego Maradona
Yemek: Salta empanadaları
İçki: Zuccardi'den Polígonos Gualtallary Malbec
Kitap: Adán Buenosayres, Leopoldo Marechal
Hayran olduğunuz kişi: Gustavo Cerati
Bir zevk: Julia ile oturun ve film izleyin
Film: Quentin Tarantino'nun Pulp Fiction'ı
Seri: Bruno Stagnaro'nun Aesculapius için horozu
-En iyi ölçü, Hükümetin ne kadar manevra alanı varsaydığını ve bugün ne kadar manevra alanına sahip olduğunu görmektir. Açıkça özgürlük dereceleri ve politik güç kazandı. Bugün Başkan, enflasyonun düşmesi, doların kontrol altına alınması, döviz açığının çok keskin bir şekilde düşmesi ve ülke riskinin de artması, faaliyetlerin ve maaşların toparlanması gibi ekonomik başarılarla ve görüldüğü üzere sosyal çatışmaların azalmasıyla sahneye çıkıyor. 9 Temmuz'da. Milei hükümeti ekonomik konularda başarılı bir ilk yıl geçirdi ve bu herkes tarafından görülebilir.
-Bu sonuçları hangi faktör veya faktörler açıklıyor?
-Ekonomiyi politik olandan ayıramazsınız ancak hükümetin asıl eylemi mali görev olmuştur. Javier Milei faiz dışı harcamalarda GSYİH'nın neredeyse 5 puanı kadar bir ayarlama yaptı. Bir yıl önce bana bunun Hükümetin ana mızrak ucu olacağını söyleselerdi, çoğumuz onun havada uçacağını düşünüyorduk ama bu olmadı. Asıl sürpriz de buydu, ya da Başkan'ın jargonunu kullanırsak, 'görmediğim şey': ortodoks bir uyum programı için bu kadar çok sosyal desteğe sahip olmak…
“Sonuçlardaki başarıların ötesinde, Hükümet bir yıl önce göreve geldiğine göre manevra alanı kazandı”
-Sen bu anlamda bir maymunsun.
-[Risas] Bu anlamda salağım.
-Hükümet bu yıl çok sayıda babun olduğunu söylüyor
-İnsan hata yaptığı için görmediğim şeyleri tanımaktan utanmıyorum. İşimi temellere dayalı ve dürüst bir şekilde yapıyorum.
-Anlaşılması en zor şey Milei'nin bir ayarlamayı sürdürme kararı mıydı?
-Milei'nin siyasi kararı ortadaydı. Belki de en çok şüphe duyulan şey, Richard Mallon ve Juan Sourrouille'in elli yıl önce Çatışmalı Bir Toplumda Ekonomik Politika adlı kitaplarında yazdıkları gibi, çatışmalı bir topluma sahip bir ülkede olmamız nedeniyle toplumsal tepkinin ne olacağıydı. Ben, Pablo Gerchunoff'la birlikte, maddi arzuların yüksek olduğu ve bu ayarlamalara yanıt olarak yaşam koşullarından vazgeçmeye karşı hoşgörünün düşük olduğu bir toplumda bir eylem merkezi olarak Arjantin'deki dağıtım çatışması hakkında yazdım. Bütün bunlardan bakıldığında 2024 tarihi bir yenilik oldu.
-Milei tarihi bir yenilik mi?
-Milei'nin ayarlanması tarihi bir yeniliktir.
-Enflasyon neden beklenenin ve beklenenin altında kaldı?
-Biz 2024 yılında enflasyonun 2023 yılına göre daha yüksek olacağını bekliyorduk, neden tam tersi oldu? Dört nedenden dolayı. Söylediğim gibi, düzenlemeye toplumsal tepki çok az, çünkü Hükümet enflasyonu gizleyerek döviz kurunun rekabet gücünü korumak için çok az şey yaptı, çünkü kayıtlı sektörün gelire katılımının bugünkünden daha düşük olduğu göz önüne alındığında ekonomi daha az enflasyonist atalete sahip. 80'li veya 90'lı yıllardaki gibi geçmiş istikrar deneyimleri ve 2023'te iş marjlarının o kadar yüksek olması nedeniyle maliyetlerdeki artışı her şeyi fiyatlara aktarmadan absorbe ettiler.
-Neden döviz kuru politikasının enflasyonu gizlediğini söylüyorsunuz?
-Çeşitli nedenlerden dolayı döviz kuru düşük. Ancak özetlemek gerekirse, son 50 yılda döviz kurunun bu kadar gerilediği yalnızca iki an yaşandı: Brezilya'nın 1999'da reali devalüe ettiği konvertibilite döneminin sonu ve Alfredo Martínez de Hoz'un Tablita'sı.
-O dönemlerin hiçbirinde mali denge yoktu, bugün farklı değil mi?
-Burada önemli olan Arjantin ekonomisinin ne talep edeceği ve ne üreteceğidir. Reel döviz kuru düşükse, Arjantin üretimi yabancı üretime göre daha pahalıdır; bu da tüketicinin yurt dışında üretilen ve yerel olarak daha ucuz olan mal ve hizmetleri satın almasının daha iyi olacağı anlamına gelir. Arjantinli üreticinin de üretmesi değil ithal etmesi uygun olacaktır. Bütün bunlar, uluslararası ticarette açık veren bir ekonomiye gideceğimiz ve açığın devam etmesi için daha fazla ihracata veya finansmana ihtiyaç duyulacağı anlamına geliyor. Ancak zaman içinde sürdürülebilir bir finansman olması gerekiyor. Bugün bana göre enerji ve madencilik sarhoşluğu var. Dolar üretiminin bu iki geniş yolunun oynayacağı rolü küçümsemek istemiyorum, ancak rakamlara baktığınızda Arjantin ekonomisinin pahalı olmasına izin verecek bir sermaye akışının olacağı henüz kesin değil. Bu üretkenlik düzeyiyle dolar cinsinden ve zaman içinde sürdürülebilir.
-Enerji sarhoşluğu nedir? Ölü İnek mi?
-Hükümetin teşvik ettiği ve finans piyasalarının yakından takip ettiği beklenti sarhoşluğu. Şirketlerin ve uzmanların rakamları birbirine çok benziyor; 2030 yılına kadar iyimser bir senaryoyla enerji ihracatının yaklaşık 30.000 milyon ABD doları, biraz daha iyimser bir senaryoyla ise madencilikte 20.000 milyon ABD doları olacağını söylüyorlar. Toplamda yılda 50.000 milyon ABD Doları tutarında enerji ve madencilik ihracatı, kişi başına 1.000 ABD Doları ihracat olacak ve ülkenin kişi başına 2.000 ABD Doları olan ihracattan 3.000 ABD Dolarına çıkmasını sağlayacaktır.
-Küçük bir şey değil ama yeterli değil. Diğer ülkelere bakarsanız, Avustralya kişi başına enerji ve madencilik alanında 7.000 ABD Doları, Kanada 4.000 ABD Doları ve Şili yalnızca madencilikte 3.000 ABD Doları ihracat yapmaktadır. Ancak Arjantin, 7.000 milyon ABD Doları tutarında negatif rezerve sahip, bir noktada ödemek zorunda kalacağı 20.000 milyon ABD Doları tutarında birikmiş özel sektör ticari borcu ve yaklaşık 8.000 milyon ABD Doları tutarında ödenmemiş temettü borcu bulunan bir yeraltından başlıyor. Peki döviz rekabetine gitmek istiyorsanız IMF ne diyor? Peru veya Uruguay, GSYİH'nın %20 ila %30'u oranında rezerve sahiptir; bu, Arjantin'in 60.000 milyon ABD Doları ila 180.000 milyon ABD Doları arasında rezerve ihtiyaç duyacağı anlamına gelir. Üstelik ekonomi büyüdüğünde ve stok kalmadığında ne olacağını hesaba katmadan: 2017'de aileler bugünün fiyatlarıyla turizm ve tasarruf için 40 milyar dolar talep etti. Bu yüzden bu sefer farklı olduğu gerçeğiyle sarhoş olmamalıyız: Böyle ucuz dolar sürdürülebilir değil.
-Peki çözüm nedir? Değer kaybı mı?
-Arjantin'in bu dolarları ve aynı zamanda sermaye girişini yaratmak için cari işlemler hesabında yıllarca fazlaya ihtiyacı olacak. Bütün bunlar daha yüksek bir dolar gerektiriyor.
-Fakat Hükümet bunu istemiyor ve enflasyonu daha da düşürmek için emekleme oranını %2'den %1'e çıkararak amortisman oranını düşüreceğini duyurdu.
-Hükümet sorunu inkar etmekle kalmıyor, aynı zamanda sorunu daha da ağırlaştırma yolunda görünüyor. Ocak veya Şubat aylarında yüzde 2'lik taramadan aylık yüzde 1'e geçme kararı döviz kurunda ek bir gecikme yaratacaktır. Er ya da geç bir sorun olacak. Bakalım IMF ne diyecek?
-Doların yükselmesi aylık enflasyon oranının ne kadar artması anlamına gelir?
-Ne tür bir düzeltme yapıldığına ve ne yapmak istediğinize bağlıdır. Bilmiyorum. Ama elbette fiyatlara transfer geçen seneki gibi olmayacak çünkü daha normal, rekabetçi bir şekilde işleyen, ticari açıklığın daha fazla olduğu ve fiyatlara transferin daha zor olacağı bir ekonomideyiz.
-Bu hafta yoksulluğun bir önceki hükümetin altında bu yıl sona ereceği öğrenildi. Ama dolar yükselirse yükselir, bu konuda da düşüş olur.
-Bu stratejinin taşıdığı risk budur.
-Hangisi: Daha yüksek bir dolara gitmek için Hükümet mi yoksa sizin mi?
-Hükümetinki. Söylediğim şey, daha yüksek bir döviz kuruyla yoksulluğun azaltılmasının Hükümetin istediğinden daha yavaş olacağı, ancak stratejinin daha az risk taşıyacağıdır çünkü söylemek istediğim şu ki, şu anda bunu finanse edebilecek bir sermaye akışı göremiyorum. Arjantin'de dolar mevcut seviyelerde kalıyor ve ekonomi önümüzdeki beş yıl boyunca %3 veya %4 oranında sürdürülebilir bir şekilde büyüyor. Öte yandan, yüksek döviz kurunun istihdamda büyüme yarattığına dair kanıtlar da var. Kısa ve orta vadeli etkileri ayırt etme meselesidir.
-Fakat finansal mutluluk var ve var. Ülke riski yılı 2019 başındaki seviyelerde tamamlıyor.
-Nedenini merak ediyorum. Piyasalar, etrafta pek çok başka soru dolaşırken çok iyimser bir senaryo görüyor. Eğer Cristina Kirchner piyasaların guguk kuşuysa, Kirchnerizmin bittiğine zaten emin misiniz?
-Arjantin ekonomisinin göç edebileceği en iyi parasal rejim ne olabilir?
-İdeal olan Şili veya Peru gibi yönetilen dalgalı döviz kuruna doğru ilerlemek olacaktır. Ancak bunun için, daha fazla dış sağlamlığa, daha fazla dolara sahip bir merkez bankasına ve döviz kurunun daha az değerlenmesine sahip olmak için enflasyonu daha yavaş düşürmek belki daha iyi olurdu.
-Gelecek yıl IMF ile yapılacak anlaşmadan neler beklenebilir?
-IMF ile yapılan anlaşmanın bir gerginlik noktası var. Tarihte ilk kez mali düzenlemenin boyutu sorun teşkil etmiyor. Hükümet kendisine, kendisinden istenenden çok daha yüksek bir bütçe açığı düzeltme hedefi dayattı. Çatışmanın tek kaynağı parasal değişim planı olacaktır. Fon, Hükümete para vermeye hazır ancak bu paranın hedefi zaten düzeltildiği için mali açığı kapatmak değil, rezervleri iyileştirmek olacağı için IMF, Hükümetten stokları daha esnek hale getirmesini isteyecek. ve dolara daha fazla özgürlük verin. Fon için bir miktar döviz kuru dalgalanması olması gerekiyor.
46 stabilizasyon planı ve Milei'nin neye benzediği üzerine bir çalışma
Martín Rapetti, Gabriel Palazzo ve Joaquín Waldman ile birlikte, 1970-2020 yılları arasında 18 Latin Amerika ülkesinde üç kategoriye ayrılan 46 istikrar planının yer aldığı bir veri tabanı geliştiren bir çalışmanın yazarıdır: başarısızlıklar, geçici başarılar ve kalıcı başarılar. Kitabın başlığı “İstikrar planları: Latin Amerika'dan kanıtlar”.
-Geçmişin kanıtlarına göre, istikrar programlarında genellikle ne yanlış gidiyor?
-Kur gecikmeden enflasyonun düşeceği bir plan yok. Döviz kuru her zaman diğer fiyatların gerisinde kalır ve dolayısıyla çıpa tanımı yapılır. Başlangıçta bile istikrarı sağlayamayan programlar var ve başlangıçta başarılı olan ve bir süre sonra tersine dönen programlar var çünkü istikrarın ilk anında meydana gelen gecikmeyi düzeltmeye başlamamız gerekiyor. Bu düzeltme ne zaman yapılır? başlamak? ? Dolar hesabı başarısız olmaya başladığında.
-Çoğu zaman politikacılar ilk düşük enflasyon verilerini aldıklarında ödevlerini yapmayı bırakırlar ve belki de bu bir hatadır çünkü devam etmek için bir başlangıç noktasıdır…
-Bu çok sık oluyor ve Plan Austral ekonomi ekibinin bir üyesi bana bunu söyledi. [N.E.: el programa de estabilización lanzado en junio de 1985 durante el gobierno de Raúl Alfonsín]. Düzenli kamu hesaplarıyla başlayan ülkelerin istikrar kazanma şansı daha yüksektir çünkü dış borç ya da parasal sorun yaratmak için ihraç yapmak zorunda olmadıkları için döviz piyasasının dengesi daha garantilidir ve döviz piyasasına ihraç konusunda baskı yapmamaktadırlar. Çok düşük bir döviz kuruyla başlarsanız, daha da geride kalırsınız ve er ya da geç düzeltilmesi gereken gülünç derecede düşük bir dolar elde edersiniz. Bana göre ikincisi mevcut sorundur.
-Başarının anahtarı nedir?
-Arjantin bu ucuz döviz kuruna ancak büyük bir verimlilik reformu varsa sahip olabilir ve bu da zaman alır. Üç yıl içinde hisse senedi olmadan döviz kurunun değer kazanmaya devam ettiğini ve reel olarak %10 veya %15 daha düşük olduğunu görseydim çok şaşırırdım.
-İstikrar hakkında çok fazla, istikrarsızlaştırma hakkında ise daha az konuşuluyor. Arjantin 2000'lerdeki istikrarsızlaşmanın neredeyse benzersiz bir örneği değil mi?
-2005'te durup Latin Amerika'nın büyük bir kısmına bakarsanız, rezervleri olan, düşük enflasyonlu ve değişken döviz kurlu ülkeleri görürsünüz. O dönemde bölge iki gruba ayrılmıştı: Biri iyi makroekonomik uygulamaları benimseyen, diğeri benimsemeyen. Brezilya, Şili, Kolombiya ve Uruguay birinci oldu. Arjantin, Ekvador ve Venezuela sonuncuydu.
Bir proje: Pablo Gerchunoff ile yazdığım kitabı bitirin
Bir rüya: Arjantin'i geliştiren bir hükümetin parçası olun
Bir hatıra: İki çocuğumun doğuşu
Bir lider: Diego Maradona
Yemek: Salta empanadaları
İçki: Zuccardi'den Polígonos Gualtallary Malbec
Kitap: Adán Buenosayres, Leopoldo Marechal
Hayran olduğunuz kişi: Gustavo Cerati
Bir zevk: Julia ile oturun ve film izleyin
Film: Quentin Tarantino'nun Pulp Fiction'ı
Seri: Bruno Stagnaro'nun Aesculapius için horozu