Devlet, vergiler yoluyla, işçilerin bir yıl içinde ürettiklerinin yaklaşık yarısı ile devam ediyorbir çalışmaya göre Arjantin Mali Analiz Enstitüsü (IAF) “Biçim vergi yükü ne kadar Arjantinli maaşlı bir aileye uygundur? “
Ekonomist Takımı Nadin Argañaraz “Vergi Bağımsızlık Günü“Gelir, varlık, tüketim ve tasarruf modellerine göre maaşlı ailelerin farklı profilleri için.
Çalışma, üç devlet seviyesinin (ulus, iller ve belediyeler)% 47,3 ile% 49,9 arasında bir biçim vergi yükünü temsil ettiğini ortaya koymaktadır. Zamanla ifade edilen, işçilerin vergileri karşılamak için her saatin yaklaşık 30 dakika arasında tahsis etmesi gerektiği anlamına gelir.
Bir takvim yılında, “Vergi Bağımsızlık Günü” 22 Haziran ile 1 Temmuz arasında. O zamandan beri üretilen özel sektörde. O tarihe yakınlık, IAF'nin yıllar önce gerçekleştirdiği raporun güncellenmesini motive etti.
Tabii ki, üç seviye tarafından tahsil edilen vergiler çoğunlukla güvenlik, sağlık ve eğitim gibi hizmetlerde topluma geri dönmek için yapılır.
Ancak IAF Raporu, Arjantin vergisi yapısı ile ilgili bazı sorunları da işaretlemeye çalışıyor: 155 farklı vergi vardır; Yüksek kaçırma ve kayıt dışılık nedeniyle, ekonominin kayıtlı sektörü büyük bir ağırlığı desteklemektedir; Ve iş vergileri, bir geri sayımda en fazla yüke sahip olanlardır..
İlk olarak, son otuz yılın filmi. 1997'den 2002'ye kadar, etkili vergi baskısı – yani gerçekten tahsil edilen vergiler – gayri safi yurtiçi hasılanın (GSYİH) ortalama% 20'sini oluşturdu. 2003'ten 2015'e kadar%32.3'e bir sıçrama vardı; Ve o zamandan beri, son 10 yılda% 29,2'ye düşme 2025'e kadar öngörüldü.
Sadece resmi sektör üzerindeki vergi yükü sayılırsa, ulus tüm vergilerin% 86'sını toplar; İller%10; ve belediyeler%4. Rakamlar, ülkenin%70'den fazla tutmaya devam etmesine rağmen, CO -katılımın etkisi ile değişiyor.
Öte yandan, vergi yapısı ile ilgili en önemli şey, iş üzerindeki vergilerin ağırlığıdır. Daha düşük bir gelirle, işgücü katkılarının daha yüksek yüzdesi orantılı olarak ödenir (istihdam ilişkisine bağımlı olarak, şirketler brüt maaş çalışanlarına indirir) ve bu da durur.
Bu sistem, düşük gelirden daha yüksek olan ortalama gelir profillerinin, tüketim ve tasarruf vergilendirilmediğinden orantılı olarak daha az vergi ödemesini sağlar.
Rapor için IAF tarafından inşa edilen 4 profile göre (aylık brüt geliri 1.550.000 $, 3.380.000 $, 4.950.000 $ ve 7.100.000 $ olan ebeveynler, son 3 vakada kendi araba ve konutları olduğu), sadece en yüksek gelir işçisi pyramid'de aşağıdakinden biraz daha fazlasını ödüyor.
Mevcut plan kapsamında, Enstitü “ilk gelir seviyesi gelir vergisini ödemese de, daha büyük bir yükü desteklediğini” tespit etti. Ayrıca, karlar (ilerici) sadece en yüksek seviyelerde vergi.
İraf için ilerlemeye ulaşmanın yolu, banka kredileri ve borçları, iç vergiler, yakıtlar, brüt gelir ve tüketim üzerindeki belediye ücretleri gibi dolaylı vergileri ortadan kaldırmaktır.
Ekonomist Takımı Nadin Argañaraz “Vergi Bağımsızlık Günü“Gelir, varlık, tüketim ve tasarruf modellerine göre maaşlı ailelerin farklı profilleri için.
Çalışma, üç devlet seviyesinin (ulus, iller ve belediyeler)% 47,3 ile% 49,9 arasında bir biçim vergi yükünü temsil ettiğini ortaya koymaktadır. Zamanla ifade edilen, işçilerin vergileri karşılamak için her saatin yaklaşık 30 dakika arasında tahsis etmesi gerektiği anlamına gelir.
Bir takvim yılında, “Vergi Bağımsızlık Günü” 22 Haziran ile 1 Temmuz arasında. O zamandan beri üretilen özel sektörde. O tarihe yakınlık, IAF'nin yıllar önce gerçekleştirdiği raporun güncellenmesini motive etti.
Tabii ki, üç seviye tarafından tahsil edilen vergiler çoğunlukla güvenlik, sağlık ve eğitim gibi hizmetlerde topluma geri dönmek için yapılır.
Ancak IAF Raporu, Arjantin vergisi yapısı ile ilgili bazı sorunları da işaretlemeye çalışıyor: 155 farklı vergi vardır; Yüksek kaçırma ve kayıt dışılık nedeniyle, ekonominin kayıtlı sektörü büyük bir ağırlığı desteklemektedir; Ve iş vergileri, bir geri sayımda en fazla yüke sahip olanlardır..
İlk olarak, son otuz yılın filmi. 1997'den 2002'ye kadar, etkili vergi baskısı – yani gerçekten tahsil edilen vergiler – gayri safi yurtiçi hasılanın (GSYİH) ortalama% 20'sini oluşturdu. 2003'ten 2015'e kadar%32.3'e bir sıçrama vardı; Ve o zamandan beri, son 10 yılda% 29,2'ye düşme 2025'e kadar öngörüldü.
Sadece resmi sektör üzerindeki vergi yükü sayılırsa, ulus tüm vergilerin% 86'sını toplar; İller%10; ve belediyeler%4. Rakamlar, ülkenin%70'den fazla tutmaya devam etmesine rağmen, CO -katılımın etkisi ile değişiyor.
Öte yandan, vergi yapısı ile ilgili en önemli şey, iş üzerindeki vergilerin ağırlığıdır. Daha düşük bir gelirle, işgücü katkılarının daha yüksek yüzdesi orantılı olarak ödenir (istihdam ilişkisine bağımlı olarak, şirketler brüt maaş çalışanlarına indirir) ve bu da durur.
Bu sistem, düşük gelirden daha yüksek olan ortalama gelir profillerinin, tüketim ve tasarruf vergilendirilmediğinden orantılı olarak daha az vergi ödemesini sağlar.
Rapor için IAF tarafından inşa edilen 4 profile göre (aylık brüt geliri 1.550.000 $, 3.380.000 $, 4.950.000 $ ve 7.100.000 $ olan ebeveynler, son 3 vakada kendi araba ve konutları olduğu), sadece en yüksek gelir işçisi pyramid'de aşağıdakinden biraz daha fazlasını ödüyor.
Mevcut plan kapsamında, Enstitü “ilk gelir seviyesi gelir vergisini ödemese de, daha büyük bir yükü desteklediğini” tespit etti. Ayrıca, karlar (ilerici) sadece en yüksek seviyelerde vergi.
İraf için ilerlemeye ulaşmanın yolu, banka kredileri ve borçları, iç vergiler, yakıtlar, brüt gelir ve tüketim üzerindeki belediye ücretleri gibi dolaylı vergileri ortadan kaldırmaktır.
